طبقه بندی ILSAC

اتحادیه خودروسازان ژاپن، فورد، جنرال موتور و دایملر-کرایسلر سازمانی به نام، کمیته تجویز و استاندارد سازی بین المللی ILSAC را تاسیس نموده اند. همترازی طبقه بندی در دو سیستم API و ILSAC را می توان در جدول مقابل مشاهده نمود. در طراحی این طبقه بندی بیش از همه توجهات معطوف به کاهش مصرف انرژی می باشد، به گونه ای که در سطح کارایی GF-4 نسبت به GF-3 فاکتور کاهش مصرف انرژی بهبود می یابد.

طبقه بندی های OEM

برخی از شرکت های بزرگ خودروساز در دنیا نظیر " بنز" و " ولوو" نیز متناسب با مدل های مختلف موتورهای خود، استانداردهای طبقه بندی روانکار، تدوین نموده اند تا نیازهای روانکاری موتورهای طراحی و تولید شده توسط همین خودروسازها مرتفع گردد. برخی از مهمترین طبقه بندی های این گروه در جدول زیر قابل مشاهده است.

جمع بندی

تغییرات در طراحی موتورهای جدید از جنبه های مختلفی صورت پذیرفته است. در طول پنج دهه اخیر، پیشرفت و توسعه صنایع خودروسازی، از سویی با هدف کاهش مصرف سوخت و استفاده از سوخت های ارزان و پاک از نظر محیط زیست و از سوی دیگر افزایش بازده موتورها، کاهش هزینه نگهداری و افزایش طول عمر، بیش از پیش این صنعت را تحت تاثیر قرار داده است. اما علاوه بر تغییرات تحمیل شده از سوی طراحان موتورهای جدید، اهمیت یافتن مسائل زیست محیطی در طراحی سطوح کارایی جدید روانکارهای موتوری نیز نقش مهمی داشته است. از جمله فاکتورهای تعیین کننده از دیدگاه زیست محیطی می توان به کنترل و یا حتی حذف برخی از عناصر موجود در گازهای خروجی با انجام فرایند احتراق پاک تر و با استفاده از سوخت های جایگزین و پاک و نیز تاثیر کمتر بر گرمایش فزاینده زمین اشاره کرد.

این امر در بخش روانکارهای مرتبط نیز چالش ایجاد کرده است. با نگاهی اجمالی به موتورهای طراحی شده اخیر، کوچک و پیچیده شدن این مجموعه کاملا مشهود می نماید که در نتیجه آن کیفیت و کارایی روغن موتورهای مصرفی آنها نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. چرا که روانکار تولید شده برای موتورهای جدید برتری های ذکر شده در ذیل را نسبت به سطوح کارایی پایین تر دارند.

کاهش مقدار روانکار مصرفی

در عین حال روانکاری بهتر مجموعه ای پیچیده و فشرده تر که بازده بیشتر موتور را در پی خواهد داشت.

افزایش طول عمر روغن و نیاز به کارکرد طولانی تر

تاثیر کمتر روانکار مصرفی در فرآیند احتراق تولید گازهای خروجی سمی

نکته حائز اهمیت قابل از ساخت روانکارهای موتوری این است که تولید کنندگان، پیش از صرف هر هزینه ای برای تولید، کلیه مواد اولیه نظیر روغن پایه، بسته افزودنی، افزودنی های مورد استفاده به منظور تامین درجات گرانروی و نقطه ریزش را از نظر سازگاری با یکدیگر مورد بررسی قرار دهند. توجه و دقت در این زمینه نیازمند بررسی های کارشناسانه و بعضا آزمایشگاهی است که از طریق مشورت با کارشناسان این امر قابل حصول است.

هر روز با تعریف سطوح کارایی جدید، تاثیر فاکتورهای مذکور بیشتر و حلقه محدودیت های اعمال شده بر روانکار تولیدی تنگ تر می گردد. روغن موتور از دو بخش روغن پایه و مواد افزودنی تشکیل شده است. روغن پایه بخش اعظم این روانکار را شامل شده و افزودنی های دیگر تنها به منظور بهبود خواص روغن پایه به آن اضافه می گردند. تعریف سطوح کارایی جدید با مشخصات ذکر شده، هر دو بخش این روانکار را به چالش کشانده است. استفاده از روغن پایه گروه های بالاتر و حتی سنتزی و نیز استفاده از موادی با طراحی دقیق و خاص به عنوان افزودنی از ملزومات تولید این سطوح کارایی می باشند.

منبع

فصلنامه علمی تخصصی افزون روان، تابستان 1392